پس از نزدیک به ۸ سال جنگ، در روز ۲۷ تیر ۱۳۶۷ قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل که از نظر کمی و تعداد واژه های به کار گرفته شده مفصل ترین و از نظر محتوا، اساسی ترین و از نظر ضمانت اجرایی، قوی ترین قطعنامه شورای امنیت در مورد این جنگ بود، از سوی ایران پذیرفته شد و امام خمینی(ره) ۲ روز بعد در ۲۹ تیر ۱۳۶۷پیامی درباره پذیرش قطعنامه صادر و از آن به عنوان نوشیدن جام زهر تعبیر کرد. پذیرش این قطعنامه هرچند به معنای پذیرش آتش بس از سوی ایران بود، ولی عراق به حملات خود ادامه داد و مجددا با ورود به خاک ایران تلاش کرد تا نقاط مهمی از جمله خرمشهر را به دست بیاورد تا با وضع بهتری در مذاکرات حضور داشته باشد؛ اما موفقیتی به دست نیاورد و سرانجام در نیمه شب ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ (۲۰اوت ۱۹۸۸)، آتش بس بین ایران و عراق برقرار شد.